Er zijn geen vaste kleuren
het is niet blauw of geel
je kunt in rood ook zeggen
ik mis je heel erg veel
er zijn geen strakke lijnen
soms is het bruin, soms groen,
verdriet past niet in hokjes
van hoe je het moet doen
soms schilder ik dat ik je mis
en kies ik glanzend goud
omdat ik daarmee zeggen kan
hoeveel ik van je houd
soms verf ik dwars door het papier
met inkt zo zwart als roet
omdat ik echt niet weten zou
hoe het nu verder moet
ik klieder vaak ook maar wat aan
en het wordt een bonte boel
als ik me soms meer pimpelpaars
en dan weer knaloranje voel
soms teken ik een witte stip
met grijze cirkels er om heen
ik zit er ergens midden in
en voel me helemaal alleen
in alle kleuren van mijn tranen
denk ik elke dag aan jou
dus als de zon weer schijnen gaat
heb ik een regenboog van rouw.
Uit:
Ik mis je in alle kleuren
Margreet Jansen – Het woordenpalet
